Asset Publisher Asset Publisher

Biwakowanie

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?

Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.

Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne  pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.

Jak znaleźć miejsce na ognisko?

Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.

To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.

Jak zabezpieczyć ognisko?

Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.

Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?

Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.

Czy mogę rozbić w lesie namiot?

Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Lasy Nadleśnictwa

Lasy Nadleśnictwa

Lasy Nadleśnictwa Tuchola stanowią integralną część wielkiego kompleksu Borów Tucholskich, krainy o wyjątkowych walorach krajobrazowych.

Pod zarządem Nadleśnictwa Tuchola znajduje się obecnie  ponad 15 tys. ha lasów. Ponadto Nadleśnictwo sprawuje nadzór nad lasami niepaństwowymi o łącznej powierzchni ponad 2 tys. ha.

Rzeźba terenu: zasadnicza część Nadleśnictwa jest rozległym sandrem Brdy o zróżnicowanym ukształtowaniu. Powierzchnia sandru jest urozmaicona m.in. obniżeniami wytopiskowymi, dolinami rzecznymi i wydmami. Obok sandru występują również wysoczyzny morenowe.

Gleby: dominującymi typami gleb są gleby bielicowe i rdzawe zajmujące prawie 97% powierzchni leśnej, występujące na sandrach, piaskach rzecznych, zwałowych i eolicznych, charakterystyczne dla siedlisk borów i borów mieszanych.

Siedliska: ogólnie w nadleśnictwie przeważają siedliska borowe, w tym głównie borów świeżych i mieszanych świeżych. W mniejszej ilości występują siedliska lasowe (ok. 110%). Siedliska nieleśne zajmują 5% ogólnej powierzchni nadleśnictwa.

Obszar Nadleśnictwa Tuchola cechuje się bardzo wysoką lesistością. Przeciętna lesistość terenu Nadleśnictwa wynosi 45 %, co znacznie przewyższa lesistość Polski (29,3 %). Dominują bory sosnowe ale występują też lasy liściaste: buczyny, olsy, łęgi, grądy – nawet w czystej, naturalnej postaci. Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna, która zajmuje niemal 95% powierzchni Nadleśnictwa. Wśród pozostałych największy udział mają: brzoza brodawkowata, dąb szypułkowy, dąb bezszypułkowy, olsza czarna, modrzew europejski i świerk pospolity, ale zdarzają się również takie perełki jak jodła pospolita, jarząb brekinia czy cis pospolity.  Bardzo dużą różnorodność można spotkać również wśród niepozornych mchów, czy porostów.

Bardzo bogata jest również fauna. Wpływ na ten stan ma duże zróżnicowanie siedlisk Nadleśnictwa - od żyznych lasów łęgowych do ubogich borów.Szczególne miejsce zajmują gatunki łowne takie jak jelenie, daniele, sarny, dziki,  zające, lisy, borsuki, jenoty, czy kuropatwy. Spośród gatunków rzadkich należy wymienić bielika, bociana czarnego i zimorodka.

Rozległe kompleksy leśne, liczne jeziora, malownicze rzeki i cieki wodne, bardzo dobrze zachowane torfowiska oraz liczne gatunki roślin i zwierząt chronionych bądź rzadkich to bogactwo przyrodnicze Nadleśnictwa Tuchola.